argumenty
- Flaga z tęczowym orłem nie przedstawia flagi państwowej o której mowa w Ustawie o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej,
- Symbol tęczy LGBT nie jest symbolem karalnym ani powszechnie uznawanym za zniesławiający,
- Uczestnicy niosący transparent/flagę nie mieli intencji zniesławienia.
Prawnokarna ochrona
symboli państwowych
Ustawodawca przewidział cztery formy czynności wyczerpujące znamiona analizowanego przestępstwa, a mianowicie publiczne znieważenie, niszczenie, uszkodzenie oraz usuwanie. R. Góral słusznie zwraca uwagę, że koniecznym warunkiem dla przyjęcia karalności jest działanie publiczne skierowane przeciwko przedmiotom czynności wykonawczej. W rezultacie sprawca musi działać w miejscu ogólnodostępnym lub w sposób widoczny dla nieograniczonej lub większej liczby osób. Zatem działanie skierowane przeciwko symbolom państwowym w innym miejscu, jakim jest na przykład mieszkanie, w którym sprawca przebywał sam lub z drugą osobą, nie wyczerpuje znamion tego przestępstwa.
Według S. Hoca znieważeniem będzie zademonstrowanie w jakikolwiek sposób lekceważenia dla przedmiotu. Autor ten jednocześnie zauważa, że art. 137 § 1 i 2 k.k. penalizacje jedynie takie zachowania, których elementem koniecznym jest intencja znieważenia, a zatem zdjęcie flagi państwowej z obcego budynku i umieszczenie jej na własnym dla zaoszczędzenia wydatku czy kradzież sztandaru, flagi bądź bandery z zamiarem ich sprzedaży nie wyczerpują znamion tego przestępstwa
Niszczenie, jak wskazuje R. Góral, to pełniejsza postać uszkodzenia, która powoduje unicestwienie rzeczy. Sposobem zniszczenia i uszkodzenia symbolu państwowego, w szczególności godła lub flagi, może być podpalenie, podarcie, obrzucenie błotem czy też oblanie farbą. Natomiast przykładem usunięcia takiego symbolu będzie zerwanie flagi z masztu lub usunięcie godła zamieszczonego w instytucji publicznej.
Znieważenie symbolu państwowego stanowi przestępstwo formalne, co oznacza, że dla przyjęcia klasyfikacji prawnej czynu nie jest konieczne wystąpienie określonego skutku. Natomiast niszczenie, uszkadzanie oraz usuwanie takich symboli stanowi przestępstwo materialne, co oznacza konieczność wystąpienia skutku, a więc pewnej zmiany w świecie zewnętrznym, na przykład w postaci spalenia flagi, jej podarcia czy też zniszczenia godła państwowego.
Przestępstwa uregulowane w art. 137 § 1 i 2 k.k. muszą być popełnione umyślnie, gdyż sprawca musi mieć świadomość tego, że naruszając znak lub symbol państwowy, godzi w Rzeczpospolitą Polską lub inne państwo. A. Marek zwracał uwagę, że zachowanie sprawcy dokonującego znieważenia znaków państwowych musi charakteryzować się konkretnym celem, nie ma on dążyć do wyrządzenia na przykład szkody materialnej w postaci kradzieży flagi, lecz jego intencją jest jej znieważenie. Według N. Kłączyńskiej może zdarzyć się tak, że pewne zachowania osób ocenianie na podstawie kryteriów przedmiotowych mogą być utożsamiane z brakiem szacunku wobec symboli państwowych, ale nie będą one stanowiły przestępstwa znieważenia symboli państwowych, ponieważ na płaszczyźnie podmiotowej brakuje zamiaru znieważenia. Zasadnie zatem podkreśla R. Góral, że odpowiedzialność karną powinny ponosić tylko i wyłącznie osoby, którym towarzyszy brak uczuć do osób żywiących szacunek do znaków lub symboli państwowych , co w praktyce może być jednak trudne do udowodnienia lub budzić kontrowersje.
Art. 49 § 2 k.w., który przewiduje karę aresztu lub grzywny za naruszenie przepisów o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej. Jak wskazuje T. Bojarski, przedmiotem jego ochrony jest autorytet państwa naruszony przez nieposzanowanie symboli. Natomiast zdaniem M. Bojarskiego celem wprowadzenia tego artykułu jest zapewnienie prawidłowego używania symboli Rzeczypospolitej Polskiej. Pod pojęciem naruszenia, którym posługuje się ustawodawca w przedmiotowym przepisie, B. Kurzępa rozumie nieprzestrzeganie, uchybienie, złamanie, pogwałcenie lub niedotrzymanie.
W rezultacie słusznie wskazuje T. Bojarski, że czyny te mogą polegać chociażby na niedopatrzeniu ustanowionych warunków wykonania i używania tych znaków. W. Jankowski jako przykład niezastosowania norm ustawy o godle i barwach Rzeczypospolitej Polskiej podaje umieszczenie godła w innych pomieszczeniach niż te do tego wyznaczone, czy chociażby naruszenie obowiązku podniesienia flagi państwowej na maszt przez organy lub instytucje, jak też niewykonanie zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o opuszczeniu flagi do połowy masztu na znak żałoby narodowej.
Autor ten wskazuje, że wykroczenie to może być popełnione w trakcie odtwarzania hymnu państwowego podczas różnych uroczystości, kiedy np. osoby w nich uczestniczące nie zachowują się w odpowiedni sposób, gdy nie będą stały w pozie wyrażającej szacunek albo gdy mężczyźni nie ściągną z głów nakryć.
Prawnokarna ochrona symboli państwowych, Agnieszka Kilińska-Pękacz